De eerste dag in Bigi Poika - Reisverslag uit Paramaribo, Suriname van Alexandra Wessels - WaarBenJij.nu De eerste dag in Bigi Poika - Reisverslag uit Paramaribo, Suriname van Alexandra Wessels - WaarBenJij.nu

De eerste dag in Bigi Poika

Door: Alexandra

Blijf op de hoogte en volg Alexandra

01 Oktober 2008 | Suriname, Paramaribo

Vrijdag 26-09-2008

Vanmorgen moest ik er weer vroeg uit voor stage. ik hoopte dat de dag snel zou gaan want ik kon niet wachten om naar Bigi Poika te gaan. Ik was erg nieuwsgierig hoe de indianen zouden leven en hoe dat stukje binnenland er uit zou zien.
De dag op stage verliep weer rustig. ik was bij de kleine kinderen vandaag. het was weer erg leuk. Vanmiddag gingen we even met de kindjes buiten zitten. en ik ben nog even met ze naar de speelkamer geweest om spelletjes met ze te doen.
Om 12uur gingen de kinderen eten. Ik heb nog geholpen om de kleine kindjes eten te geven en een schone luier om doen. daarna zijn ze gaan rusten.
Toen de kindjes aan heet rusten waren ben ik even met wat school opdrachten bezig geweest.
En om half 3 was ik vrij!! weekend!!!!!!!!!:) Ik had er echt zo veel zin in!

Ik ben snel naar huis gefietst en toen ben ik gelijk gaan douchen, omkleden, tas in pakken en ik was al snel klaar met alles. De vrouw met wie ik mee zou gaan stond om 4uur bij de Jeruzalem Bazaar. Voor het feest moest ik namelijk een Pangi aan hebben. Ik heb een rood met witte gekocht omdat dat moest voor de traditie van het indianenfeest en ik heb zelf nog een leuke Pangi uitgezocht.
Daarna zijn we verder gaan kijken naar een rood shirtje en een bloesje die bij de Pangi’s passen. Ik had ze al snel gevonden.

De Maria zag leuke slippers staan. En ze vertelde dat ze haar loon nog niet had gekregen…. Ik dacht van: ik mag voor niks mee dus die slippers krijgt ze van mij. dat vond ze erg leuk. Ze zag ook nog slippers voor haar man. Ze zij, als ik mijn loon had, kocht ik die voor mijn man. Dus ik kocht die ook nog en zelf wou ze ook nog badslippers hebben.
Ze kosten hier niet zo veel en de mensen hebben niet zo veel geldd dus ik had het er wel voor over. We kwamen haar oom nog tegen en hebben we daar nog even wat mee gedronken. Daarna zijn we naar de bus geelopen en zijn we naar de Tante haar huis gereden.
Ik schrok heel erg…. Het was een armoedig huisje en ik begreep niet hoe ze daar in kunnen leven. Ik kon wel janken om te zien hoe slecht die mensen het hebben en hoe goed we het in Nederland eigenlijk hebben. alles zal los en de spullen waren oud. Ik zou er echt niet in kunnen leven.
Ze heeft foto’s laten zien van het rouwproces van haar oma. De indianen rouwen soms wel een jaar lang. Maar hun deden er ongeveer 2 maanden over. Ze doen het op een hele aparte manier. We een leuke traditie hebben ze vind ik.

Rond 19:30 zijn we in de auto gestapt. Maria en haar man, een collega van haar man en ik. We hebben het zusje van Maria en haar man ook nog mee genomen.
Onderweg zijn we 3 keer gestopt bij een supermarkt om eten en drinken te kopen.
De reis nar het binnenland was erg mooi vond ik.
Ik vond het wel eng omdat ik de mensen allemaal niet ken. Ze zouden zo iets gemeens kunnen doen bij mij omdat we in de middel of nowhere waren met vreemde mensen en geen bereik met de telefoon. Maar daar dacht ik maar niet aan. we gingen er gewoon een leuk weekend van maken!
Om 10uur waren we aangekomen in Bigi Poika. Het was donker dus veel konden we niet zien. Ik heb de familie van Maria ontmoet, ze waren aardig maar ze waren wel aan 1 stuk door grappen aan het maken. en wat ik erg vervelend vond is dat ze in hun eigen taal gingen praten. Ik verstond er niks van. het dorpje zag er leuk uit en de mensen leven er echt van de natuur. Het dorpje Bigi poika heeft 100 inwoners. het zijn allemaal indianen. de meeste mensen zijn daar opgegroeid maar omdat ze daar geen goeie school hebben, verhuizen mensen vaak naar de stad en hebben ze hun vakantie huisje in Bigi Poika. Ze leven er graag maar ik vind het wel erg wennen. Ze vangen hun eten en verbouwen het zelf. Ze wassen zich elke dag een paar keer in een kreekje of in een houten hokje (dan neem je een emmer kreek water mee)
De toilet is een houten hok met planken waar een gat in zit en daar doen de mensen hun behoeftes in. het stinkt vreselijk.

We hebben eerst even gegeten. Het was typische indiaans. Peper water met kasaver brood. Het was wel te eten maar wel heel apart vond ik.
Daarna ben ik samen met Maria gaan wassen en daarna hebben we onze pangi’s aangedaan. Iedereen heeft vanavond rood met wit aan. dat hoort bij de traditie van de indianen. Het feest heet de Winti-pre.

Om 10uur waren we op het feest. Ik vond het wel een super mooie ervaring om mee te maken. nu heb ik echte indianen gezien en ik vind het ook erg leuk om te zien hoe de dans er uit ziet. Het was wel heel erg vrolijk hoe het er uit zag. De kleren van de mensen zagen er ook leuk uit. echt op z’n indiaans:) Ik had alleen geen idee wat het was, er werd mij niks uitgelegd voordat we naar het feest gingen.
Ik vond het mooi en ik had zelf zo’n idee dat ze het voor de lol deden en ik zocht er verder niks achter van geesten want ik geloof er niet in.

De kleuren staan voor bepaalde geesten/goden/wezen/eigenschappen. Wij hadden vanavond rood met witte kleding aan. (ik weet niet precies voor welke geest dat staat) Deze geest staat direct in verbinding met God en is een beschermende geest.) Wel werd mij aangeraden een batik stofje om te knopen. (het omknopen ervan is een soort eer naar de Goden/geesten. Vrouwen knopen de doek om hun middel, mannen om hun torso)

Ik wist voor die tijd helemaal niks over de winti-cultuur
Later kam ik er achter dat het een ritueel is waarbij goden vereerd worden. En mensen die er in geloven kunnen zo contact krijgen met hun voorouders. Bijvoorbeeld om gezondheid of inzicht te krijgen.

De Winti gelovige gelooft dat je twee biolische ouders hebt en dat zij ook twee bovennatuurlijk ouders hebben. Twee hogere bovennatuurlijke wezens ( één met mannelijke trekken en één met vrouwelijke trekken) "adopteren " een ongeboren kind. Dit kind zal eigenschappen, karaktertrekken en goed/kwaad van hun mee krijgen.
volgens mij is alles gebaseerd op dualiteit.. mannelijk vrouwelijk etc...
wat ook met de winti-cultuur te maken heeft is de Voodoo-cultuur.


Zelf vond ik het mooi om te zien en om mee te maken. Vooral omdat ik eigenlijk geen idee had waarom ze het allemaal zo gingen vieren. Ik had er geen gedachtes bij zoals de andere mensen, ik was mooi aan het kijken en foto’s aan ht maken.
De dans die de mensen deden heet de Sambiera en Krawasi. Ze sloegen op een Samboera trom. Erg mooi om te zien. En de mensen hebben een zelf gemaakte ddrank met alcohol. Het heet Kasirie. Ze maken het van water, kasaver en toepoera. De drank dronken ze uit halve kalebassen.
Na een poosje gingen de indianen in een hut dansen. Toen ze er uit kwamen, was er een jongen die ineens heel wild begon te doen. ik vond het raar en eng om te zien. Hij had zichzelf niet meer onder controle en maakte rare geluiden. En ineens zakte hij helemaal op de grond. Ik was erg geschrokken. Ik dacht dat hij een epileptische aanval kreeg. Ik ben een eind verderop gaan staan. De jongen ging zitten en kreeg wat water. Daarna gingen de mensen weer vrolijk verder en het gebeurde 1 voor 1 bij de mensen. Ik dacht dat het door de alcohol kwam omdat ze veel aan het drinken waren.
Maar er werd mij verteld dat er dan een geest in iemand kwam.
Na elke dans hadden de mensen even pauze.

Bij iedere danss makten ze andere muziek en het was de bedoeling om winti aan te roepeen. Onder andere:
- reinigingsdans
- indianendans (meer een dans voor de voorouders. Ze noemen ze ook wel Kabra’s)
- slang (Fodu. Het is een slangwinti en het behoort tot de aarde. Ze gebruiken vaak slangen als medium en vaak komen ze tot uiting bij de vrouw)
- Aardgod. Het is de hoogste van alle goden. Aisa = moedergod
watergod, het zijn goede watergodinnen
- Bosgod
- En kabouters, goede en slechte

Het inzakken en wwildd doen van de mensen wordt de trance genoemd.

Sommigen sloegen kreten uit. Dit bleek nog weer een andere taal te zijn dan de taal die ze doorgaans spreken. En mensen die niet in trance waren verstonden de taal ook niet. De taal is vorobehouden aan de bonouman (soort genezer) en mensen die in trance zijn. Indianen schijnen de taal ook te kennen.
Er werd goed gelet op de mensen die in trance waren. Je zag ook dat het lichamelijk erg uitputtend was.
Ze kregen drinken uit een kalebas (kaseri)
Sommigen aten een klein beetje pimba.. anderen werden er mee ingesmeerd...of smeerden zichzelf ermee in.

De mensen die in trance waren kregen soms een soort van oogcontact met mensen die niet in trance waren. Na een blik van verstandhouding volgde er een stevige.. ik herhaal stévige! knuffel. Vaak werd degene die de knuffel ontving meegetrokken in de trance. Soms wilden ze niet,
maar na even weerstand geboden te hebben leken ook zij "gevangen" te worden.

Van de hele dans had ik hier helemaal geen idee van, dat is maar goed ook want achteraf vind ik het helemaal niks zulke dingen. En ik vond het een super ervaring.
O 3uur werd ik echt moe. Er waren nog een paar die ook mee terug gingen.
Vannacht sliep ik voor het eerst in een hangmat. We sliepen met z’n allen onder een dakje. Ik vind dit ook leuk om mee te maken. ik ben benieuwd of ik een beetje kan slapen, ik ben wel moe dus dat moet lukken.

  • 30 September 2008 - 06:31

    Fennie:

    wik leef helemaal met je mee.at een leuke ervaring

  • 30 September 2008 - 06:40

    Fennie:

    wat een ervaring erg leuk .leef helmaal met je mee .

  • 30 September 2008 - 21:24

    Stephanie:

    Hey meid

    wat een verhaal
    Jemig hea.. Je hebt wat mee moeten maken zeg..
    Maar andere kant ook erg leuk.. Fijn dat je het nog erg leuk vind daar en van de zandvlo iets minder.. Maar dat komt wel goed..

    Verder hier in de kikkerland egint het al winter te worden:P ect niet leuk

    tot snel

    Gr Stephanie

  • 16 September 2013 - 22:42

    Esther Gerding:

    Beste iedereen,wie verblijft op dit moment in Bigi Poika?
    Ik ben op zoek naar mijn biologische moeder.graag verneem ik van
    Jullie?ze heet Rinia Yvonne Mavis en woonde in 1973 in Bigi Poika
    Ze zal nu ongeveer 57 moeten wezen?
    Met vriendelijke groet,

    Esther Gerding

Reageer op dit reisverslag

Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley

Verslag uit: Suriname, Paramaribo

Alexandra

Actief sinds 13 Juli 2008
Verslag gelezen: 696
Totaal aantal bezoekers 120052

Voorgaande reizen:

30 November -0001 - 30 November -0001

Mijn eerste reis

Landen bezocht: